او کسانی را که چشم دیدنشان را نداشت دوست می داشت.مجاورت این آدمها برای تقویت روحیه اش خوب بود.هر قدر هم که عقاید استواری داشته باشد از تایید آنها خوشش می آید. لنی تاب تحمل کسانی را که دوست داشت نداشت.اینها باعث می شوند که آدم در عقاید خود شک کند.آدم با اینها که هست شل می شود.و وقتی شل شد نمی تواند به نرمیها و درشتیهای زندگی بی اعتنا بماند.اینها ضوابط زندگی آدم را بهم می ریزند.انقلابی هستند...
خداحافظ گاری کوپر. رومن گاری .انتشارات نیلوفر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر