زن های نقاشی های گوتیک با شکم های برآمده راه می روند.وسرهایشان به سمت زمین خم می شود.قدم زدن تو مثل راه رفتن یک دوشیزه گوتیک است.سینه ات روبه آسمان است.شکمت رو به آسمان است. اما سرت که به پوچ بودن همه چیز پی برده،به خاک نگاه می کند...
جاودانگی.میلان کوندرا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر